- عالی
- خوب
- متوسط
- ضعیف
دومین دوئل با رونالدو، این بار در لیگ قهرمانان
غفلت از طارمی یعنی مرگ
امیر اسدی @amir_asadi62
به یک سال قبل برگردیم. زمانی که مهدی طارمی به تازگی با ریوآوه قرارداد بسته بود و میخواست در نخستین تجربه اروپایی خود، خودی نشان بدهد. آن زمان هرگز پیشبینی نمیکردیم، یک سال بعد طارمی تبدیل به یکی از بازیکنان کلیدی پورتو شود و اروپا را به تحسین خود وا دارد. حالا اما طارمی باید مقابل یوونتوس و ستارههای این تیم، بخصوص کریستیانو رونالدو بازی کند، آن هم در دیداری حساس از لیگ قهرمانان اروپا که مهمترین رویداد باشگاهی در فوتبال جهان است.
طارمی و پورتو در مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا با منچسترسیتی انگلیس، المپیاکوس یونان و مارسی فرانسه همگروه بودند. طارمی در مجموع شش بازی رفت و برگشت گروهی، فرصت چندانی برای بازی به دست نیاورد. او در این مرحله تنها در سه بازی و به مدت ۲۷ دقیقه فرصت حضور در زمین را پیدا کرد. پورتو در مرحله گروهی با کسب ۱۳ امتیاز بعد از منچسترسیتی به عنوان تیم دوم راهی مرحله یک هشتم نهایی شد اما از آن به بعد بود که طارمی درخشش در ترکیب تیمش را آغاز کرد و خیلی زود نشان داد چه خرید ارزشمندی است.
مهاجم 28 ساله تیم ملی اوایل فصل بازیهای پورتو را از روی نیمکت آغاز میکرد و به تدریج مورد اعتماد سرجیو کونسیسائو قرار گرفت. این مهاجم ایرانی آنقدر عملکرد خوبی در پورتو داشت که حالا تصور ترکیب این تیم بدون طارمی سخت است. طارمی تاکنون ۹ گل در لیگ و ۵ گل در جام حذفی برای پورتو به ثمر رسانده که هیچکدام از روی نقطه پنالتی نبوده است.
همین درخشش طارمی و البته بازی حساس دو تیم باعث شده تا سایتهای مختلف به پیشبینی ترکیب اصلی دو تیم بپردازند. به عنوان نمونه سایت انگلیسی sportsmole گزارش کاملی درباره تقابل پورتو و یوونتوس منتشر کرده است. این سایت اعلام کرد اگر پورتو سیستم محافظهکارانه 2-4-4 را انتخاب کند، لوییس دیاز وینگر چپ میشود و طارمی و مارهگا در خط حمله بازی میکنند؛ دو مهاجمی که روی هم در لیگ پرتغال ۱۵ گل زده و ۱۰ پاس گل دادهاند.
درخشش طارمی در ترکیب پورتو، گلهای متعددی که به ثمر رسانده و همچنین پنالتیهایی که با توجه به تخصصاش گرفته، همه و همه باعث شدهاند تا رسانههای مختلف او را یکی از بازیکنان کلیدی پورتو معرفی کنند. سایت juventibus ایتالیا هم در گزارشی به بررسی عملکرد بازیکنان پورتو و بخصوص مهدی طارمی پرداخت و بر لزوم غافل نشدن از این مهاجم ایرانی تأکید کرد: «به نظر میرسد کونسیسائو زوج مناسب مارهگا را پیدا کرده. این بازیکن مهدی طارمی ایرانی است که در تابستان از ریوآوه به پورتو آمد. مطمئناً طارمی خطر شماره یک برای دفاع یوونتوس است. او در ۱۰ بازی گذشته در لیگ پرتغال هفت گل به ثمر رسانده و سه پاس گل داده است. مهاجم ۷۷ کیلوگرمی و ۱۸۷ سانتیمتری تیم ملی ایران نه به تکنیک خیلی خاصی مجهز است و نه یک شوتزن از راه دور است اما او در قرار دادن خودش در مکان مناسب برای استفاده از پاسهای دیاز، تکنیک کرونا و ورود به فضایی که مارهگا برایش ایجاد میکند، فوقالعاده است. طارمی در واقع مهاجم ترسناک اروپا نیست اما او دوره کلاسیک را پشت سر میگذارد که در آن همه چیز در یک مسیر درست برای یک مهاجم قرار میگیرد. غفلت از فرصت طلبی طارمی یک اشتباه مهلک برای دفاع یوونتوس است.»
آنطور که رسانهها نوشته و به تمجید از طارمی پرداختهاند، یک لحظه غفلت از او به معنی مرگ یوونتوس و آرزوهای آندرها پیرلو خواهد بود. مهاجم بوشهری تیم ملی البته باید در این دیدار دومین جدال خود را با کریستیانو رونالدو انجام بدهد (اولین دوئل طارمی و رونالدو در جام جهانی 2018 و دیدار پرتغال مقابل ایران انجام شد ) و البته برای نخستین بار برابر مدافعانی قدرتمند چون کیهلینی و بونوچی قرار بگیرد. خوشبینی ما ایرانیها موفقیت طارمی در این دوئلها است. او در اوج آمادگی قرار دارد و البته ما هم علاقهمندیم به اتفاقات نگاهی خوشبینانه داشته باشیم.
فکری باید ابقا شود یا اخراج؟
هواداران استقلال از مدیران باشگاه جلوترند
سرمقاله
آرمن ساروخانیان @armen7791
آنچه دیروز در تمرین استقلال اتفاق افتاد در فوتبال ایران بیسابقه یا کمسابقه است. تعدادی از هواداران که به محل تمرین استقلال رفته بودند از مربیان خواستند تا برای کمک به تیم و البته حفظ محبوبیتشان زودتر کنار بروند. این اعتراض متمدنانه در فضای فوتبال که اعتراضات معمولاً با پرخاش و توهین همراه است، نشان از تحول رفتار هواداران دارد و از طرف دیگر یادآوری میکند که آنها امیدی به قاطعیت مدیران باشگاه ندارند و شخصاً دست به کار شدهاند.
جلسه پر سر و صدای هیأت مدیره که دوشنبه شب هواداران و رسانهها را ساعتها گوش به زنگ نگه داشت، در نهایت بدون هیچ تصمیم قاطعی به پایان رسید و آنها دو بازی دیگر به فکری زمان دادند. با این حال رأی هیأت مدیره استقلال به ابقای فکری بیش از آنکه از اعتماد به این مربی سرچشمه بگیرد، نتیجه هراس و انفعال است.
آنها نمیخواهند مسئولیت برکناری فکری و انتخاب سرمربی جدید را به عهده بگیرند و امیدوارند که زمان مشکلات تیم را حل کند.
با این حال گرههای فنی و حاشیههای استقلال به مرحلهای بحرانی رسیده که امیدی به عبور از آنها نیست و حتی در صورت موفقیت در دو بازی آینده نمیتوان دورنمای روشنی برای این تیم تصور کرد. آنچه اوضاع را نگرانکنندهتر میکند، اصرار کادر فنی به تکرار رویه قبلی است و آنها زمین و زمان را مقصر شکستها میدانند جز خودشان. در این دو بازی هم بعید است اتفاق جدیدی بیفتد و با آنچه در نیمفصل اول از کادر فنی دیدهایم، باید دوباره منتظر یک ترکیب جدید و ناهماهنگ باشیم.
استقلال با کادر فنی فعلی به بنبست رسیده و بخش بزرگی از هواداران هم به این جمعبندی رسیدهاند. کسانی که دیروز به تمرین استقلال رفتند و اعتراض کردند، ادمینهای کانالهای تلگرامی یا ربات نبودند. آنها از همان هوادارانی هستند که پیش از شیوع کرونا روی سکوهای گرم و سرد ورزشگاه حاضر میشدند و واکنش آنها معیار دقیق منصفانهای از عملکرد فنی تیم بود. با مقایسه اعتراض دیروز آنها و تصمیم خنثای هیأت مدیره با اطمینان میتوان گفت که آنها از نظر بینش فنی و شناخت فوتبال از مدیران باشگاه جلوترند.
مدیران باشگاه جسارت تصمیمگیری ندارند و تعلل آنها میتواند شانس قهرمانی استقلال در لیگ را به حداقل برساند. به نظر میرسد که آنها منتظرند تا اعتراضات تندتر و هزینه برکناری کمتر شود، ولی در آن زمان احتمالاً فاصله استقلال با حریفان بیشتر شده و دیگر فرصتی برای جبران نخواهد بود.
صحبتهای سرمربی سپاهان در «فوتبال برتر» تحسینبرانگیز بود
متفاوت مثل محرم نویدکیا
رسول مجیدی @Rasoulmajidi
آدم باورش نمیشود که فردی شبیه به محرم نویدکیا دارد در فوتبال ایران کار میکند. اصلاً در ذهن نمیگنجد که محرم محبوبترین و مهمترین بازیکن تاریخ باشگاه بزرگی مثل سپاهان است که از اتفاق اصلاً هم هواداران آرامی ندارد. او وصله ناجور فوتبال ایران نیست ولی واقعاً به سختی میتوان او را در کنار سایر پیشکسوتان فوتبال ایران قرار داد.
محرم وقتی دوشنبهشب میهمان برنامه فوتبال برتر شد و روبهروی محمدحسین میثاقی نشست، طوری با آرامش بحث را پیش برد و مؤدبانه حرف زد که انگار فردی است بیرون از گود فوتبال ایران که بیشتر به بحثهای نظری و اخلاقی علاقه دارد اما او درست در نقطه برعکس این گزاره ایستاده. محرم حالا تیمی ساخته که در صدر جدول است و حتی اگر قهرمان نیم فصل هم نشود، عملکرد درخشانی داشته.
وقتی در اول فصل باشگاه سپاهان تصمیم گرفت محبوبترین سپاهانی بین طرفداران را به عنوان سرمربی انتخاب کند، خیلیها نسبت به این تصمیم موضع گرفتند. خود من هم بخشی از همین منتقدین بودم. اعتقاد داشتم و داشتیم که این پست برای محرم نویدکیا زود است. او باید آبدیده شود و بعد هدایت تیم بزرگی مثل سپاهان را در دست بگیرد. درست مثل اکثر مربیان دیگر اروپا که ابتدا در تیمهای پایه و بعد تیمهای کوچکتر مربیگری میکنند تا بالاخره آماده هدایت تیمهای بزرگ و مدعی قهرمانی شوند.
مدیران سپاهان در آن برهه البته مدام حرف از آندرا پیرلو میزدند که به تازگی سرمربی یوونتوس شده بود. بازیکن بزرگی که از قضا پستی شبیه به محرم داشت و به داشتن ذهنی باز و طراح معروف بود. تغییر و تحولات باشگاه یوونتوس در لیگ قهرمانان فصل پیش باعث شد تا مائوریستیو ساری به ناگاه اخراج شود و باشگاه تورینی که دو هفته قبلش پیرلو را به عنوان سرمربی تیم زیر 23 سالش برگزیده بود، به ناچار سنتشکنی کرد و یکی از نمادهای باشگاه را زودتر از آنکه وقتش رسیده باشد، به سمت سرمربیگری گمارد. سپاهانیها هم میخواستند بگویند دارند از راهی گذر میکنند که قبلتر یوونتوسیها نشانشان داده اما حالا 7 ماه بعد از آن روزها باید گفت محرم حتی از پیرلو هم موفقتر بوده. او تیمی که فصل پیش مدعی قهرمانی نبود را در آستانه قهرمانی نیم فصل قرار داده و پیرلو تیمی که سالهای متمادی است قهرمانی لیگ ایتالیا را تجربه میکند به تیمی تبدیل کرده که کورس قهرمانی را به تیمهای شهر میلان واگذار کرده.
اینکه چرا سپاهان اینقدر خوب نتیجه گرفته؟ چقدر از این نتایج را میتوان به محرم مربوط دانست و چقدر را به ترکیب قوی و پرستارهای که دارد و حتی اینکه نقش مرزبان تا چه حد اهمیت دارد؟ همه مسائلی است که میشود دربارهاش گفت و نوشت اما مسأله این است که حضور محرم جلوی دوربین شبکه سوم تلویزیون ایران یک بار دیگر ثابت کرد او فوتبالیست و مربی منحصر به فردی است.
نویدکیا در زمانهای که همه عادت دارند به زمین و زمان، داور و وزارت ورزش و دستهای پشت پرده اعتراض کنند، کار خودش را میکند. به خودش قول داده علیه داوری در نشستهای خبری صحبت نکند و به هیچ عنوان با شلوغکاری و بیاحترامی به رقبایش نمیخواهد برای خودش محبوبیتی دست و پا کند.
او محبوبترین فرد در فوتبال اصفهان در دو دهه گذشته است و این محبوبیتش را به خاطر کیفیت خوب و شخصیت آرام و متینش به دست آورده و به خاطر همین نمیخواهد با جنجال آن پیشینه را خراب کند و برای خوشایند تیفوسیهای سپاهانی، به سایر هواداران بیحرمتی کند. این مسألهای است که در دیگر پیشکسوتان فوتبال ایران کمتر دیده میشود. آنها این روزها برای خوشایند بخشی از هواداران تیمشان که صدای بلندی دارند و اصطلاحاً افراطی عمل میکنند، خودشان را به آب و آتش میزنند تا لایک و فالوور بگیرند. محرم اما راه دیگری را برگزیده. راهی که در آن حتی اعتراف به طرفداریاش از پرسپولیس در دوران کودکی، نه سپاهانیها را میرنجاند و نه حتی استقلالیها را. او طوری حرف میزند که سالها از یاد برده بودیم میشود اینطوری هم در فوتبال ایران کار کرد و حرف زد!
ترکشهای باخت به سپاهان
مظلومی در آستانه جدایی
پرویز مظلومی دیگر دل و دماغ کارکردن در استقلال را ندارد. او به این نتیجه رسیده که در شرایط کنونی بهتر است استقلال را ترک کند. سرپرست استقلال که پیشتر هم با انتقادهای بسیاری از سوی هواداران مواجه بود وقتی دوباره با موج تازهای از اعتراضها مواجه میشود صراحتاً اعلام میکند که اگر مشکل استقلال در این برهه او است حاضر است تیم را ترک کند. این به معنای تغییر سیاستهای سرپرست استقلال در قیاس با هفتههای گذشته است. مظلومی که پیشتر روی پستی که در استقلال گرفته استوار بود حالا دارد به سمتی میرود که مدیران این باشگاه را مجبور به انتخاب یک سرپرست جدید کند. حتی دو هفته قبل از بازی با سپاهان نیز زمزمه رفتن پرویز و حضور گزینهای تازه روی نیمکت استقلال شنیده میشد اما مسئولان باشگاه استقلال در آن برهه درباره جانشین مظلومی به جمعبندی نهایی نرسیده بودند و اعتقاد داشتند گزینه مناسبی وجود ندارد که جای او را بگیرد. با توجه به اینکه پرویز خود عزمش را جزم کرده تا از استقلال جدا شود و در پست دیگری قرار بگیرد، مدیران استقلال باید به سرعت وارد فاز عملیاتی انتخاب سرپرست جدید شوند تا شاید از این حیث نیز استقلال صاحب گزینهای فعالتر و اثرگذارتر شود. البته جدایی قریبالوقوع مظلومی نمیتواند بیارتباط با مسائلی باشد که بعد از حضور یک فرد غیرمرتبط در تمرین استقلال رخ داد. بعد حضور آن فرد بود که نهادهای نظارتی تذکراتی جدی را به باشگاه استقلال دادند که در این میان نام پرویزخان هم به عنوان مقصر اول این ماجرا مطرح شد، هرچند که پای یکی از مربیان استقلال هم در حضور این فرد درمیان بود اما درنهایت دودش به چشم مظلومی رفت؛ مردی که حالا در آستانه جدایی از استقلال قرار گرفته و احتمال دارد مشاور فنی فکری شود تا سرپرست جدیدی به استقلال ملحق شود.
نگاهی به خریدهای گل محمدی
چهار در مقابل چهار
گزارش
جعفر برزگر
وقتی یک تیم نتیجه میگیرد خیلی از مشکلات و ایرادهای فنیاش در سایه همان نتایج پنهان میشود. در واقع خیلی هم شاید منطقی نباشد که از سرمربیاش ایراد گرفت. به هر حال هر چه که باشد آن مربی موفق با همان روند به خواسته هوادارانش رسیده است. یحیی گل محمدی هم در حال حاضر همین شرایط را در پرسپولیس دارد.
تیمی که نسبت به فصل گذشته چند بازیکن کلیدیاش مثل علیرضا بیرانوند، علی علیپور، شجاع خلیلزاده، محمد نادری، مهدی ترابی و بعد از فینال لیگ قهرمانان هم بشار رسن را از دست داد. در این میان بخشی از امیدواریهایمان با محرومیت شش ماهه عیسی آل کثیر هم به یأس و ناامیدی تبدیل شد. همین اتفاق به بزرگترین مشکل پرسپولیس تا امروز تبدیل شده، به طوری که مهاجمان این تیم بعد از 14 بازی فقط چهار گل زدهاند.
با همه اینها پرسپولیس شانس زیادی برای رسیدن به رده نخست لیگ برتر در پایان نیم فصل دارد. هوادارانش هم بیش از پیش امیدوارند با اضافه شدن مهدی ترابی و پایان محرومیت آلکثیر مشکلاتشان در خط حمله تمام شود. به هر حال فارغ از هر نتیجهای که این تیم در بازی مقابل گلگهر به دست آورد، عملکرد شاگردان یحیی قابل دفاع است.
چند روز پیش حمید مطهری سرمربی پرسپولیس در دفاع از عملکرد بازیکنانش اینطور گفت: «پرسپولیس موقعیتهای زیادی ایجاد میکند که جای نگرانی ندارد. شما باید وقتی نگران باشید که موقعیتی ایجاد نمیشود. باید از فرصتهایمان به خوبی استفاده کنیم. باید بیشتر زحمت بکشیم. باید تمرینات بهتری داشته باشیم.» او کاملاً درست میگوید قرمزهای پایتخت در هر بازی حداقل به طور میانگین به اندازه انگشتان یک دست فرصتهای مسلم گلزنی را از دست میدهند.
دقیقاً همین جا است که سؤال پیش میآید. در ابتدای فصل گل محمدی میدانست که باید جای خالی بازیکنان جداشدهاش را پر کند. او با دست خالی به فینال رسید و خالیتر از آن هم وارد لیگ بیستم شد.یحیی هشت بازیکن را به پرسپولیس آورد که نیمی از آنها عملکرد قابل دفاع و بعضاً عالی مثل حامد لک داشتند اما چهار بازیکن دیگرش تا امروز نتوانستهاند کارآییشان را نشان دهند. لک گل سرسبد خریدهای پرسپولیس بود که خیلی خوب جواب داد و از همه مهمتر یک نیم فصل بدون حاشیه را پشت سر گذاشته است. رفتاری که کمتر از او به یاد داریم و همین مهم خیلی به او کمک کرده است.
سعید آقایی، میلاد سرلک و احسان پهلوان هم نمایش قابل قبولی را از خود بجا گذاشتهاند. این سه نفر جزو نفرات تقریباً ثابت سرمربی بودند که نشان میدهد در پازل تاکتیکی او جای دارند اما خریدهای دیگر نه.
چهار بازیکن 430 دقیقه
آرمان رمضانی در شش بازی اول شانس حضور در میدان را پیدا کرد و حتی در بازی چهارم مقابل شهرخودرو 67 دقیقه در زمین بود. مهاجم فصل گذشته سایپا با همه تلاشی که داشت موفق به گلزنی برای پرسپولیس نشد و همین اتفاق بازی به بازی فشار را روی او و کادرفنی بیشتر کرد تا جایی که گل محمدی در چهار بازی آخر تیمش از او استفاده نکرد. مجموع دقایق بازی او برای قرمزهای پایتخت در 9 بازی 178 دقیقه شد یعنی کمتر از دو بازی کامل.
یحیی گل محمدی، سرمربی پرسپولیس که بعد از محرومیت عیسی آل کثیر به مدت شش ماه، به دنبال مهاجمی برای پوشش این خلاً در تیمش بود، در نهایت از میان گزینههای مطرح شده با مهدی مهدیخانی به مذاکره نشست و این بازیکن قراردادی دو ساله را با این تیم امضا کرد اما او به لحاظ بدنی آماده نبود و سرمربی پرسپولیس هم به همین دلیل از دقیقه 87 بازی هفته چهارم مقابل شهرخودرو او را به زمین فرستاد. سرمربی قرمزها پس از جذب او مدعی شد: «مهدیخانی با توجه به اینکه سهمیه لیگ برتری محسوب نمیشد، گزینه خوبی بود. او در شهر خودرو با من کار کرده و بازیکن با انرژی است. شناخت خوبی از او داریم و امیدوارم خوب از او بازی بگیریم. امیدوارم او مانند آلکثیر با جان و دل بازی کند و جواب دهد. باید به او زمان بدهیم تا به تیم کمک کند.» اینکه مهدی خانی فقط 75 دقیقه فرصت حضور در میدان را به دست آورده، یک دلیلش آماده نبودنش در ابتدای فصل، و دلیل دیگرش هم به قول یحیی خوب بازی نگرفتن از این بازیکن باشد.علی شجاعی در هفت بازی آخر پرسپولیس فقط پنج دقیقه در بازی با آلومینیوم اراک به میدان رفت. او با اینکه یک بازی کامل هم در ترکیب قرار داشت اما بیشتر از 168 دقیقه در زمین حضور نداشت یعنی مثل آرمان رمضانی کمتر از دو بازی کامل.
محمد شریفی هافبک 20 ساله پرسپولیس فقط در بازی با ماشین سازی در هفته سیزدهم آن هم به مدت 10 دقیقه به زمین رفت. او خوب میداند که برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی یا حداقل تبدیل شدن به یک بازیکن تعویضی کار سختی دارد.
البته که یحیی هم باید به او در بازیهایی که با چند گل از حریفش پیش است، چند دقیقهای فرصت بازی بدهد.به هرحال باید دید این چهار نفر در نیم فصل دوم چقدر شانس بازی پیدا میکنند، آن هم در شرایطی که تیمها برای قهرمانی، کسب سهمیه و سقوط نکردن تلاش میکنند.
مرد در سایه هیأت مدیره دست در دست آقای سرمربی
لبخند فکــری؛ من هستـــم
حمیدرضا عرب
استقلال در بحرانیترین روزهای خود از آغاز فصل قرار دارد و این باشگاه از جهات گوناگون تحت فشار است. از طرفی اعضای هیأت مدیره و شخص مددی به دلیل عملکرد بحثبرانگیز با انتقادهایی مواجهند و از سویی کادرفنی هم همین شرایط را تجربه میکنند؛ وضعیت حاد و ویژهای که برگرفته از نتایج نه چندان امیدوارکننده در نیمفصل اول لیگ بیستم است، هرچند که نگاهی به جدول ردهبندی لیگ بیستم نشان میدهد استقلال با وجود اینکه مقابل تیمهای بزرگ به نتایج مطلوب دست نیافته اما همچنان از شانس بالایی برای بازگشت به صدر جدول برخوردار است و چنانچه در بازیهای بزرگ نیمفصل دوم به نتایج مناسب برسد، هیچ بعید نیست جایگاهش در صدر جدول را دوباره پس بگیرد.
در این حال و هوا که استقلال همچنان یکی از شانسهای قهرمانی محسوب میشود اما اعتراضها تمامی ندارد و گروهی از هواداران معترض با حضور در محل تمرین (استقلال دیروز در شهرک اکباتان، ورزشگاه راهآهن تمرین کرد) به شدت از محمود فکری و دستیارانش انتقاد کردند و حتی خواستار کنارهگیری تمام اعضای هیأت مدیره شدند. سرمربی استقلال و همکارانش اما بیتوجه به اعتراضها که بخشی از آن هم خطی است کارشان را در تمرین این تیم پیش بردند تا شاید در آیندهای نه چندان دور بتوانند از کارنامه خود در استقلال دفاع کنند. فکری که حالا آغازی پرحاشیه بعد از بازی با سپاهان داشته و تمرین خود را محل تاخت و تاز معترضان میبیند عمیقاً درک کرده که مربیگری در استقلال تا چه اندازه با روزهایی که او در تیم نساجی حضور داشت متفاوت است. فکری شاید خود را متعلق به باشگاه استقلال بداند و همواره تأکید کند که فرزند این باشگاه است و با تمام زوایای این باشگاه آشنا است اما بدون شک او هیچگاه در طول دوران ورزشیاش با چنین شرایطی مواجه نشده و این سطح از اعتراضها را پیرامون خود نمیبیند.
این فضا برخاسته از بزرگی باشگاه استقلال بوده و فکری اگر بتواند از دوران گذار به خوبی عبور کند شاید بتواند دستاوردی را رقم بزند و عمرش را در دایره مربیگری این باشگاه طولانیتر کند. سرمربی استقلال اما اگر در بازیهای باقیمانده با همین فرمان پیش برود شانسی برای بقای طولانی در این باشگاه نخواهد داشت و هیچ بعید نیست که او از ستمش کنار گذاشته شود. تصمیمی که البته اتخاذش از سوی تصمیمگیران باشگاه استقلال ساده هم نیست و آنها میدانند تغییر در کادر فنی استقلال تا چه اندازه ریسکپذیر خواهد بود و چه تبعاتی به همراه خواهد داشت. بازگشت محمود فکری به تمرین استقلال در حالی که لبخند بر لب داشت در کنار نامداری، یکی از مدیران در سایه باشگاه استقلال نشان میدهد که جایگاه او در این باشگاه همچنان دست نخورده باقی خواهد ماند و اخباری که درخصوص برکناریاش شنیده میشود هیچ منبع موثقی ندارد. فکری میداند که جایگاهش همچنان در این باشگاه سفت و محکم است اما سرمربی استقلال از این مهم هم آگاه است که اگر در بازیهای باقیمانده به نتایج مطلوب نرسد تا چه اندازه جایگاهش در استقلال سست خواهد شد. به همین دلیل فکری باید قدمهای محکمی در راه ساختن استقلال بردارد.
کلید موفقیت اینجا است
اما راهکار برونرفت از بحران نسبی این روزها چیست؟ آیا سرمربی استقلال به این موضوع مهم فکر کرده است؟ شکافی که میان او و برخی بازیکنان ایجاد شده در حقیقت کلید ماجرا است و فکری اگر بتواند این فضا را تعدیل کند قطعاً آینده بهتری در انتظار خودش و باشگاه خواهد بود.
صد البته در این میان نقش مسئولان باشگاه نیز بسیار کلیدی خواهد بود. بخصوص همین آقای نامداری که در تمرین استقلال حاضر شد و دست در دست سرمربی استقلال قرار داد تا نشان دهد او را حمایت خواهد کرد. بیشک اگر مدیران باشگاه استقلال طوری برنامهریزی کنند که تنشهای احتمالی میان سرمربی و برخی بازیکنان از بین برود حصول نتیجه در بازیهای آتی دشوار نخواهد بود و استقلال روی نوار آرامش گام خواهد برداشت. هرچند که شکست مقابل سپاهان تا حد زیادی استقلال را در باتلاق فرو برد اما جایگاه استقلال به گونهای است که با اتخاذ تصمیمهای درست میتوان دوباره صدر جدول را باز پس گرفت و شرایطی ایجاد کرد که این تیم روی جاده موفقیت گام بردارد.
مدیری نیستم که زود ناامید شوم
سمیعی: باشگاه در وضعیت خوبی قرار ندارد
جعفر سمیعی مدیرعامل باشگاه پرسپولیس درباره پیروزی یک بر صفر تیمش مقابل پیکان میگوید: «خداوند را بابت موفقیتی دیگر شکر میکنم و امیدوارم بتوانیم با همین بازیکنان و مربیان که باعث افتخار مجموعه پرسپولیس هستند، در کنار حمایت بیشتر از سوی هواداران، راه موفقیت را ادامه بدهیم. البته باید به طرفداران پرشور و میلیونی پرسپولیس هم تبریک بگویم. هر افتخاری که کسب میشود، به نام آنهاست. روند حرکتی تیم ما به گونهای است که میتوانیم به آینده امیدوار باشیم. ما میخواهیم بهترین جایگاه این فصل را از آن خود کنیم و برای رسیدن به افتخارات بیشتر، هیجان و انرژی داریم. پرسپولیس در سه، چهار ماه گذشته به دور از حواشی و با آرامش به راه خود ادامه داده و هواداران، نتیجه آرامش حاکم بر تیم را به خوبی احساس میکنند. حرف من، یک شعار نیست بلکه یک فلسفه کاری است؛ هر چقدر بیشتر از حواشی دور بمانیم، به موفقیت نزدیکتر میشویم.» سمیعی در مورد شرایط اقتصادی و مالی باشگاه پرسپولیس اینطور میگوید: «باشگاه در وضعیت خوبی قرار ندارد اما به آن معنا نیست که همه درها را به روی خود، بسته ببینیم. ما کار و تلاش خودمان را انجام میدهیم و از خداوند خواستیم کمک کند تا مشکلات حل شود. در دو هفته گذشته با کمک اعضای محترم هیأت مدیره، چند اقدام مهم را صورت دادیم؛ اول اینکه توانستیم پول بودیمیر را تهیه کرده و به حسابش واریز کنیم. در کنار این موضوع، بخش دیگری از پول بازیکنان واریز شد و همچنان در تلاش هستیم تا مشکلات مالی را حل کنیم. هواداران بدانند حل این مشکلات، کار یک روز و دو روز نیست. از سوی دیگر، منابع درآمدساز باشگاه هم محدود است. با وجود همه مشکلات، تا به حال تلاش کردهایم که کارها را به خوبی پیش ببریم تا تیم آسیبی نبیند. از زمانی که بنده بهعنوان مدیرعامل وارد مجموعه پرسپولیس شدهام، چیزی حدود 70 میلیارد تومان به حساب باشگاه واریز شده که اگر کمک اعضای هیأت مدیره نبود، نمیتوانستیم برخی اقدامات مالی را انجام بدهیم. حالا هم با کمک مدیران باشگاه، قصدمان این است که پرسپولیس را از این وضعیت نجات دهیم اما نیاز به زمان بیشتری داریم.» او مدعی است که هیچگاه مقابل مشکلات موجود ناامید نمیشود: «من مدیری نیستم که به زودی ناامید شوم. بنده و کارمندانم در سکوت کامل کار میکنیم اما این موضوع به معنای انفعال تیم مدیریتی باشگاه نیست. از صبوری بازیکنان، مربیان و هواداران تشکر میکنم و امیدوارم بتوانیم با کار در سکوت کامل، باز هم موانع را از پیشروی تیم و باشگاه برداریم. تیم مدیریتی باشگاه بیش از 16 تا 17 ساعت در شبانهروز کار میکند تا پرسپولیس با سرعت بیشتری رو به جلو برود. تا همین جا هم، کارهای بزرگی انجام شده ولی به نظر خودم کافی نیست. در چند جبهه به صورت همزمان در حال فعالیت هستیم. باید بازوهای مالی را قویتر کنیم تا واریزی بیشتری به حساب بازیکنان داشته باشیم و در کنار این موضوع، به فکر تقویت تیم با برنامه کادرفنی هم هستیم. امیدوارم با دعای خیر هواداران که انرژی مثبتشان را در فضای مجازی هم حس میکنیم، بتوانیم برنامههایی که داریم را به سرعت پیش ببریم و اتفاقات مهمی را رقم بزنیم.»
یادداشت یورگن کلینزمن درباره لیگ قهرمانان:
اگر زورت میرسد، بایرن را ببر
به عنوان مربی، همیشه به این نگاه میکنید که در لیگ قهرمانان چه اتفاقاتی دارد میافتد. جریان روز دنیا در این مسابقات رقم میخورد
لیگ قهرمانان بهترین تورنمنت فوتبال است و مرحله حذفی این رقابتها بالاترین کیفیت را به ارمغان میآورد.
البته اشتباه برداشت نکنید: من عاشق جام جهانی، جام ملتهای اروپا و کوپا آمهریکا هستم اما اگر بهترین تیمهای ملی مقابل بهترین تیمهای باشگاهی بازی کنند، میبازند. به عنوان مربی، همیشه به این نگاه میکنید که در لیگ قهرمانان چه اتفاقاتی دارد میافتد. جریان روز دنیا، از روشهای تاکتیکی تا ضرباهنگ بازیها، در این مسابقات رقم میخورد.
شما میتوانستید بارسلونا با یوهان کرویف را در دهه 1990 ببینید که چطور زمین را باز میکردند و از مدافعان کناری تقریباً مانند بال استفاده میکردند. یا به این بنگرید که پست شماره 6 چطور تبدیل به پستی بسیار مهم شده و بازیکنانی مانند دیدیه دشان و آندرهآ پیرلو بیشتر تبدیل به یک «کوارتربک» پاسور شدند تا یک بازیکن شماره 10، یا خاویر ماسچرانو که چطور به خط دفاعی رفت. همچنین تیمهایی را میبینید که بدون مهاجم بازی میکنند و شش هافبک تهاجمی دارند، مانند بارسلونا که لیونل مسی را به عنوان شماره 9 کاذب دارد.
درست است که اگر تیمهای مدعی بیش از حد قوی باشند، مرحله گروهی خستهکننده میشود، ولی در نهایت شما دوست دارید بهترین تیمها رودرروی هم قرار بگیرند و با قالب فعلی، این اتفاق احتمال بیشتری دارد که روی دهد. همچنین دور گروهی بازیها، برخلاف زمانی که من بازی میکردم، به شما اجازه میدهد یک بازی بد هم داشته باشید و مشکلی پیش نیاید. در دوران جام باشگاههای اروپا، یک سال من در اینتر بودم و قرعهمان در دور اول، مالمو سوئد بود. مربی آنها هم روی هاجسون بود. آنها بازی رفت را با نتیجه یک بر صفر بردند و در ایتالیا اتوبوس دفاعیشان را پارک کردند. اگر این اتفاق حالا میافتاد، به این معنا بود که از دو بازی یک امتیاز گرفتهایم و میتوانیم در چهار بازی دیگر جبرانش کنیم اما در آن هنگام این خبرها نبود و ما در همان دور حذف شدیم.
بازیهای بیشتر بهتر هستند اما امیدوارم که هرگز به مرحلهای نرسیم که سوپرلیگ اروپا تشکیل شود، چرا که در این صورت برخی باشگاهها در رقابتهای داخلی بازی نخواهند کرد. شما همیشه دوست دارید تیمهای دیگر هم فرصت پیدا کنند به لیگ قهرمانان برسند و با بهترینها رقابت کنند اما مدعیان قهرمانی این فصل لیگ قهرمانان چه تیمهایی هستند؟
یکی از باشگاههای قبلی من، یعنی بایرن مونیخ، مدافع عنوان قهرمانی است و در دور حذفی هم بهترین تیم این فصل است. آنها را میتوان بهترین باشگاه دنیا دانست و هر سال برای رقابت در بالاترین سطح آماده میشوند. میدانید که شغل شما به عنوان بازیکن یا مربی این است که قهرمانی به دست بیاورید و این رویکردی است که هر روز تکرارش میکنید، چه در تمرینات، چه در جام حذفی آلمان و چه در فینال لیگ قهرمانان. بایرن الگوی باشگاههای دیگر شده اما همیشه دفاع از عنوان قهرمانی در اروپا کار سختی است چون در سال بعد، کمی از انرژی شما کم میشود و از خود میپرسید: «چطور میتوانیم دوباره این کار را انجام دهیم؟ » رئال مادرید در دوران مدرن تنها تیمی است که از قهرمانیاش دفاع کرده و این نشان میدهد که چالش پیش روی مردان هانسی فلیک چقدر بزرگ است. البته آنها روبرت لواندوفسکی را دارند که بهترین مهاجم شماره 9 حال حاضر دنیا است و بهخوبی نشان میدهد که اگر کاملاً در یک سبک بازی جا بیفتید، هر روز مانند دیروز مشتاق باشید و از بازی لذت ببرید، به چه سطحی میرسید.
پای چپ، پای راست، ضربه سر، پنالتی و حتی ضربات ایستگاهی؛ لواندوفسکی همه ابزار یک مهاجم کامل را دارد و میتوانید بازیهای او را به بازیکنان جوانتر که دارند فوتبال را میآموزند نشان دهید. وقتی روبرت را در این سالها میبینم، یاد مارکو فانباستن میافتم.
بازیکن مهم دیگر هم توماس مولر است که بیش از 10 سال پیش، زمانی که مربی بایرن بودم، با او آشنا شدم. چیزی که بلافاصله به چشم میآید هوش و تصمیمگیری او است؛ او هر کاری که انجام میدهد را به سادهترین شکل ممکن انجام میدهد. او استاد وصل کردن نقاط به هم است و در بایرن هرگز راضی نیست. او حتی اگر در یک روز سه گل بزند، تمام تمرکزش را معطوف بازی بعد خواهد کرد!
من انتظار دارم بایرن لاتزیو را ببرد و یوونتوس هم پورتو را. منچستر سیتی هم آشکارا برتر از بوروسیا مونشنگلادباخ است. بازی سویا و بوروسیا دورتموند نبرد بازی خواهد بود چرا که این باشگاه آلمانی اوضاع خوبی ندارد و بازی اتلتیکو مادرید و چلسی هم تماشایی میشود چون دو مربی با سبک بازی پرانرژی روی نیمکت دو تیم هستند: دیهگو سیمئونه و توماس توخل.
شاید تیم شگفتانگیز این مرحله آتالانتا مقابل رئال مادرید باشد. سبک بازی آنها جذاب است و با انرژی و پرس بالا بازی میکنند و درک آنها از یکدیگر کامل است. اینکه در یک فصل عالی باشید کار سختی است و آنها در ایتالیا بازیهایی که انتظارش را ندارید، میبازند اما آنها فصل گذشته به مرحله یکچهارم نهایی رسیدند و در بالاترین سطح اروپا تجربه دارند.
نکته کلیدی راهیابی به مراحل پایانی این است که در زمان مناسب به فرم و ضرباهنگ لازم برسید. بایرن برای مثال، فصل گذشته را با 21 پیروزی پیاپی در تمامی رقابتها به پایان برد و چیزی که حالا میبینید این است که تیمهای بزرگ دارند تلاش میکنند وارد مرحله شتاب شده و از زمستان سرد بیرون بیایند؛ به این ترتیب آنها فوق خطرناک خواهند شد.
به بارسلونا و رئال مادرید نگاه کنید که شروع سختی در این فصل داشتند. پاریس هم همین بود و مربیاش را عوض کرد و منسیتی کمی زودتر به فرم خوبش رسید، هرچند که همیشه در بهترین حالت خود نبوده است. برای بایرن هم کمی طول کشید تا خودش را از سایر تیمهای بوندسلیگا جدا کند و فاصله بگیرد اما آنها از جام جهانی باشگاهها با عنوان قهرمانی برگشتهاند و یک بوندسلیگای دیگر هم در مقابل دیدگان آنها است. این تیم میتواند موفقیتاش را در لیگ قهرمانان هم تکرار کند؛ مسابقاتی که باید آن را تماشا کرد.
منبع: ESPN
__________________
* یورگن کلینزمن، بازیکن و مربی سابق تیم ملی آلمان
برتری منتخب سرخابیها مقابل تیم 98
تقدیم به روح میناوند و انصاریان
افســوس ...
یادداشت
احسان محمدی
چند سال پیش بازی دوستانهای میدیدم که رونالدوی برزیلی در خط حمله یکی از دو تیم بود، چاق و خندان. توپی از عرض برایش فرستادند، از آنهایی که قبلاً با چشم بسته هم دروازه را باز میکرد اما وقتی پایش را بلند کرد تا شوت بزند توپ از زیر پایش قل خورد و رد شد... خودش قبل از همه خندهاش گرفت. شبیه پیرمردهایی که هیچوقت فوتبال بازی نکردهاند و عصب و عضلهشان با هم هماهنگ نیست و موقعی که اراده میکنند به توپ ضربه بزنند هوا را شوت میکنند!
برای من که فوتبال او را از 17 سالگیاش دیده بودم تلخ بود و گزنده. انگار گذر زمان خودش را به صریحترین شکل ممکن به رخ آدم میکشید. اینکه پیر شدی آقای مربی! زمان گذشت. من احتمالاً جزو آن اقلیتی هستم که دوست ندارد بازی قدیمیها را ببیند. وقتی با کیلوهای اضافه، موهای سفید، شکمهای فربه و نفسنفس زدنهای مکرر فکر میکنند هنوز همان بازیکن روزهای اوج هستند در حالیکه همه چیز عوض شده است جز اسمهایشان که هنوز همان است که بود.
دیدار دو تیم منتخب 98 و منتخب سرخآبیها برای نسل من همراه با افسوس بود. هم برای جای خالی مهرداد میناوند و علی انصاریان که هنوز باورمان نمیشود از بین ما رفتهاند و هم بازیکنانی که هنوز هم احتمالاً جایی لای کتابهای قدیمی، عکسهای دوران اوجشان را قایم کردهایم.
تیم ملی 1998 برای ما ماندگارترین تیم ملی است که دیدهایم. همان تیمی که اولین جام جهانی بعد از انقلاب را با آنها جشن گرفتیم. آنها ما را عاشق فوتبال و خودشان کردند و تا ابد جایشان در تالار افتخارات قلب مردم است. مگر میشود احمدرضا عابدزاده، علی دایی، خداداد عزیزی، کریم باقری و... را از یاد برد؟ بعضی از آنها در همه این سالها کلی حاشیه خلق کردهاند اما انگار عضویت در تیم 98 مثل غسل تعمید همیشه آنها را تطهیر میکند.
منتخب 98 در دیدار با جمعی از ستارگان قدیمی فوتبال همان صحنههای قدیمی را آفریدند اما این بار با حرکات اسلوموشن. خداداد عزیزی هنوز هم در خط حمله غر میزد، توپ که به دایی میرسید مطمئن بودیم که پاس نمیدهد و باز میخواهد خودش گل بزند، کریم باقری از 30 متری شوت زد و تیر را لرزاند، خاکپور پایش میافتاد خطا میکرد، علی کریمی هنوز چشمنواز بود، گل زد، دریبل زد، رضا شاهرودی باز توی سر توپ زد، جواد کاظمیان بعد از هدر دادن توپ آه کشید، رحمان رضایی هنوز صخره بود، نوازی نفوذ کرد و...
این مسابقه در شرایطی برگزار شد که برخی معتقد بودند با توجه به شرایط بیماری کرونا بهتر بود برگزار نمیشد. نقدها محترم و بجاست اما اگر زمان دیگری قرار شد چنین مسابقهای برگزار شود، تمام بازیکنان درگیر در لیگ برتر و لیگ یک را دعوت کنید، بیایند، روی سکوها بنشینند و بازی را ببینند. بازی کسانی که در بهترین حالت هرگز به سایه آنها هم نزدیک نخواهند شد، ببینند که گذر زمان چطور کینهها را به دوستی تبدیل میکند، چطور زمان پرواز میکند و این کری خواندنهای کودکانه و نفرتآفرینیها به شوخی تبدیل میشود و «چنان فراموش میشوی گویی که هرگز نبودهای!»
برتری منتخب سرخابیها مقابل تیم 98
تقابل تیمهای منتخب سرخابیها و منتخب 98 که به مناسبت یادبود دو پیشکسوت فقید فوتبال ایران مهرداد میناوند و علی انصاریان برگزار شد با برتری تیم منتخب سرخابیها به پایان رسید. این بازی نمادین که در ورزشگاه آزادی برگزار شد، با گلهای علی کریمی، جواد کاظمیان و بهنام ابوالقاسمپور برای تیم سرخابیها همراه بود. گلهای تیم 98 را هم رسول خطیبی و خداداد عزیزی به ثمر رساندند تا این بازی جذاب با اختلاف گل کم به پایان برسد.
در ابتدای این بازی بازیکنان به تصاویری که از دو پیشکسوت فقید فوتبال ایران به ورزشگاه آمده بود، ادای احترام کردند تا یاد و خاطره فوتبالیستهای ارزنده فوتبال ایران بار دیگر زنده نگه داشته شود.
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|
مجری :
شرکت نوآوران تارنماگستر